Usturanin Agzinda
yillar var ki serçeleri unutmusum
üzerimden gökyüzünü almislar gibi
asfaltlarin karanliginda bogulmusum
ufacik oysa hep böyle uçusurlarmis
karli agaçlarin arasinda alfabemdeki
iyimserlikleri bir türlü anlasilmamis
yillar var ki serçeleri unutmusum
kurus kurus beni vurmus öldürmüsler
bosa çikmis baskaldirmam sarhoslugum
onlarsa benim için isik biriktirirlermis
safak kapilarinda gülüsürlermis
çocuk zenginlikleri hiç bitmemis
