18 YAŞIM
Geriye dönüp baktığım zaman hayatta en çok yaşamak istediğim, bir an önce kavuşmak istediğim bir zaman vardı, o zaman geldiğinde her şey değişecekti, o yaş sınırı ile yapamadığım her şeyi yapabilecektim.
18 YAŞIM - 1
Hatta o beklediğim zaman gelmeden yapabileceklerimi bile yapmaya başlamıştım, mesela; sigara içmek gibi? Sigara içince etrafımda gördüğüm büyükler gibi olacağımı, büyümemle bir alakası olacağını düşünüyordum. Ama bunun hiç de böyle olmadığını her öksürmem de, her merdiven inip-çıkmamda anlıyorum artık.
18 yaşım!..
Bir türlü gelmek bilmeyen o yaşımın üzerinden tam 6 yıl geçti. 18 ime geldiğim gün, yapmak istediğim şeylerden ilki gece kulüplerine rahatça girebilmekti. Gece kulüplerine giderek oradaki renkli hayatı yakından görmek, o hayatın içinde olabilmek istiyordum. Belki de; kulüplerin girişinde bulunan; ?18 YAŞINDAN KÜÇÜKLER GİREMEZ? yazısı oralara girme ısrarımı artırıyordu. ?Bakın ben de girebiliyorum artık? cümlesini etrafımdakilere kurmak isteğiydi, 18 yaşımı ısrarla bekleten. İşte ne olduysa; 18 yaşımdan sonra olmaya başladı, yeni kutladığım yaşımla birlikte, sınırsız özgürlükler yaşayacağımı düşünüyordum. Hatta bunun için
Avrupa da yaşayan ailemin yanından ayrılarak İstanbula gelip burada yaşamaya başladım. Teyzem kocasını kaybetmiş, Ona ve çocuklarına bizimkiler gönderdikleri paralar ile bakıyorlardı. Ailemin Teyzeme maddi yardım yapıyor olmasını kendimce çok iyi kullandım, yani İstanbula gelerek kafama göre yaşamaya başladım, işin gerçeği bu tavırlar içinde oluşum sebebiylede zavallı Teyzem bana pek karışamazdı. Yaşamın böyle yaşandığında keyifli olacağını düşlüyordum, kendimce!..
Bu yanlış düşünceler içerisinde bulunduğum sırada; gittiğim gece kulüplerinden birinde bir erkek arkadaşım oldu, çok kısa sürede kaynaştık, bu kısa süre yanlış adımlarımın başlangıcı oldu. Birbirimizi daha iyice tanımadan bir de baktım ki evlilik sohbetleri yapıyoruz, ben onunla evleneceğime kendimi iyice inandırmışken, onun evinde olduğumuz bir sırada, bana bir hap uzattı, ne olduğunu sorduğumda; ?daha rahat uyumak? için dedi. Ben de seven bir insan olarak sevdiğimden yanlış bir şey beklemediğim için, hiç düşünmeden alıp içtim. Gerçektende o hapı almamla birlikte bedenimin yavaş yavaş uyuştuğunu ve arkasından da çok ağır bir şekilde uykumun geldiğini hatırlıyorum. İçtiğim o hapın gerçekte ne olduğunu bilmiyordum, sevgilimle anlaşıyor olmak hoşuma gidiyordu, bu yüzden onun hap teklifini çok da irdelemiyordum, ikinci-üçüncü kez teklif ettiğinde de geri çevirmedim. Bir müddet devam eden bu olay sonucunda bir de baktım ki; o hapı almadan uykum gelmiyordu, artık sevgilim vermeden de ben ondan ister hale gelmiştim.
18 YAŞIM - 2
Ama sevgilim dediğim o insanın benim hakkımda neler düşündüğünü tahmin bile edememiştim. Gerçi onu sevdiğim için bana zarar verecek bir davranış da bulunacağını sanmıyordum. Yine onun evindeyken, içtiğimiz sigaranın içerisine daha önce görmediğim toz bir madde karıştırdı, ben ne olduğunu sorduğumda açıklayıcı bir bilgi vermeden içtiğin zaman görürsün dedi, içimden gelen hislerle içmek istemedim ama yine aynı duygular içerisindeydim, sevgilimdi? daha ne olması lazımdı ki.!? Sevgili demek; unvanların en güzelini vermekti bir insana, ve o insandan kötülük beklenir miydi? Bu düşünceler kafamda dolaşırken; içerisinde bilmediğim bir madde olan sigarayı bana uzattığında içtim, bu yeni tanıştığım madde ile buluşmamdan sonra, iki-üç saatimi pek hatırladığım söylenemez, kendime gelmeye başladığımda başım ağrımaya, midem bulanmaya başladı ve devamında istifra ettim. İlk başlarda belirli aralıklarla kullandığım o maddeyi bir süre sonra arar duruma gelmiştim, bu süre ise insan ömrüne göre kıyas edilirse çok kısa bir zaman dilimini kapsıyordu. Artık acılarını hissetmeye başladığım bu maddenin gerçek yüzünü, bana neler yapmaya başladığını, maddeyle tanışmamdan bir kaç ay sonra, yaşayarak öğrendim. Evet; ismini belki kullandıktan sonra öğrenmiştim ama her insan gibi bu maddeyi bende duymuştum, ne kullandığımı öğrenir öğrenmez yanından çekip gitmek istedim. Maddeyi çok iyi tanımadığım için Sevgilim dediğim yaratık beni korkuturdu. Krize girdiğimde çektiğim o tarifsiz acıların etkisinde kaldığım için, beni çok rahat etkisi altına aldı, maddeyi içmezsem, krize girdiğimde acılar içinde öleceğimi söylerdi. Ben de o zor anımda, söylediği bu sözlere inanırdım. Eğer bu şekilde inanmasaydım, yani o maddeyi içmeden de hayatımın devam edebileceğini, tedavi olma imkanımın olduğunu bilseydim, anında ailemin yanına giderdim.
Artık tam anlamıyla o maddenin kontrolü altına girmiştim ve ?O? bunu çok iyi kullanıyordu, madde bağımlısı olmam demek bana bu illeti bulaştırana da bağımlı olmam demekti. Çünkü; madde nerden bulunur bilmiyordum, O?nun yörüngesinden çıktığımda krize girersem ne yaparım diye düşünüyor ve bir an olsun yanından ayrılamıyordum. Annemlere de gidemiyordum, çünkü bağımlı olduğum madde, günden güne beni değiştiriyor, tanınmaz bir hale çeviriyordu. Zayıflamıştım, yüzüm solmaya başlamıştı, aynaya baktığımda ben bile kendimi tanıyamıyordum. Ben güzel bir kızdım, kendimi nasıl bu hale getirmiştim, anlamama imkan yoktu! Bakışlarım o kadar manasız ve donuk bir hal almıştı ki, kendimle karşılaşmak istemiyordum. Ne kadar korkunç bir cümle; insanın kendisiyle karşılaşmak istememesi!.. İşte bu madde, beni bu kadar kötü bir hale soktu! Etrafımda ki beni mutlu eden en ufak olaylar dahi birer birer yok olmaya başladı; parkta sallanan bir çocuk, sabah kahvaltısı, iyot kokusu, Galata Köprüsünden çekilen istavritler!.. Anne-Babayı bile aklımdan alıp götüren bu madde o saydıklarımı nasıl barındırsın ki hayatımda, laf işte?
18 YAŞIM - 3
Oysa 18 yaşımla birlikte neler neler yapacaktım. Aslında çok da kötü başlamamıştı bu hasretle beklediğim güzel yaşım, ama ne zaman Sevgilim dediğim o yaratık karşıma çıktı, her şey alt-üst oldu. Bağımlı olmuştum artık tam anlamıyla, bağımlı olunca farkına vardım ideallerimin birer birer yok olduğunun.
Ama her şeye rağmen karar verdim, bu böyle devam edemezdi, hele hele beni zehirleyen o kişinin, sadece benimle yetinmediğini başkalarını da o iğrenç ağına düşürdüğünü yani bu maddenin satışından para kazandığını öğrendiğimde, her ne pahasına olursa olsun artık bu olaya son vermeliydim. Plan yaptım bir an önce onun yaşadığı bu evden kaçmalıydım, çünkü dayanacak gücüm kalmamıştı. Onun yanından ayrılma niyetimi anladığında göremediğim iğrenç yüzlerinden birini daha gördüm, beni kalçamdan bıçakladı, bıçaklarken de, ?bu şekilde yaralıyken, Ailenin yanına dönemezsin, onlara açıklama yapamazsın? diyordu. Açıklama yapamamaktan değil ama bana daha büyük zararlar vermesinden korktuğum için bu işkenceye katlanmaya devam ettim. Ama bu süre çok uzun sürmedi, ben tekrar kaçmaya niyetlenince yine bıçakladı, baktı ki ben kararlıyım, bu defa beni aldı memleketine götürdü daha doğrusu kaçırdı. Memleketinde ailesine, beni karısı olarak tanıştırdı, beni bir odaya kapattı, kaçma ihtimalime karşıda beni sandalyeye bağladı, bana yapacağı kötülüklerin sonunun olmadığını burada bir kez daha göstermiş oldu, elim-kolum bağlı olduğu için karşı koymama imkan yoktu, zaten madde yüzünden de bitkin bir haldeydim, ben bu durumda iken; bana burada istemediğim halde, zorla iğne ile madde verdi. Bu şekilde verdiği madde tam anlamıyla beni kendimden geçiriyor, kontrolümü kaybediyor, hiçbir şey hatırlamıyordum, tam kendime gelmeye başladığım sırada, tekrar iğne yapıyordu.
O?nun bir insan olduğuna artık inanmıyordum, çünkü bana yaptıkları normal bir insanın yapabileceği şeyler değildi. Tam olarak hatırlamasam da; bu süre iki ay kadar sürdü, kendime gelmeme asla izin vermedi bu süre içerisinde, ara vermeden, düzenli olarak iğneyle madde vermeye devam etti. Canavar ruhlu bu insan beni öyle bir duruma getirdi ki; dozum iyice arttığı için, uyuşturucunun etkisi azalmaya başladığı anlarda, dayanılmaz acılar çekmeye başlıyordum, sanki kemiklerimi demir testerelerle ortadan ikiye kesiyorlardı. Artık beni bir yere iplerle bağlamasına gerek de kalmamıştı, çünkü o acıları çekmemek için, iğne yapması için yalvarır hale gelmiştim. O yalvarmalar aklıma geldikçe, kendi onursuzluğumdan iğreniyorum!
Onurunuz-namusunuz-kişiliğiniz ve en önemlisi de özgürlüğünüzü alıp götüren alışkanlığın adı bu!.. BAĞIMLILIK!
Bu maddelerden birine bağımlı hale geldiğinizde; iple yada zincirlerle bir yerlere bağlanmak o kadar komik kalıyor ki, ip-zincir görünüyor ama gözlerimizle görmediğimiz o diğer bağlı olma hali; yaşarken de ölündüğünün bir ispatı olarak insanoğlunun karşısına çıkıveriyor.
18 YAŞIM - 4
Perişan bir haldeydim, tam olarak bağımlı olduğum ve artık yanından ayrılamam düşüncesi ile ve en önemlisi de; parası kalmadığı, memleketinde para kazanmak için uyuşturucu satamayacağı için, İstanbul?a geri döndük. İçimde bana seslenen çok kötü bir ses vardı; ?artık istesen de bu maddeyi bırakamazsın!? İşte son kalan gücümle içimde ki, bu sesi yenmeye çabalıyordum. Beni zorla kaçırıp, tekrar İstanbul?a dönmemizin üzerinden bir ay kadar süre geçmişti, bu süre içerisinde hep iğne ile madde kullandım, iğneyi bana hep O yapıyordu. Bu sırada Ailem yurtdışından tatile geldi, mecburen beni yanlarına göndermek zorunda kaldı, bir şeyler kullandığımı anlamaları için uzman olmalarına hiç de gerek yoktu. Anneciğimin beni görmesiyle hıçkırarak ağlaması bir oldu, Annemin yanında güçlü görünebilmek için evden çıkmadan önce maddeyi yeni almıştım, çok kullanmadığımı, istediğim zaman bırakabileceğimi ve de bırakmak istediğimi söyledim. Tabii tüm bu söylediklerim maddenin o anki verdiği yalancı güç neticesiyle ağzımdan dökülen sözlerdi. Bu süre çok uzun değildir, hayatta ki, tüm yalan içeren şeyler gibi, ve ben aylarca ailesini görmemiş bir insan olarak üç-dört saat geçti geçmedi, Anneme, ben gidiyorum, dedim. Annem büyük bir şaşkınlık içerisinde şaka yaptığımı sandı ama ben çok ciddiydim, az sonra başlayacak olan krizimin iğrenç görüntüsünü görmelerini asla istemiyordum, zaten yeterince eziliyordum onların karşısında!.. Tabii doğal olarak Annem izin vermedi, baktım ki annem kararlı; bir evladın yapabileceği en kötü şeyi yaptım, aklıma geldikçe yaptığım bu çirkin davranıştan utanç duyuyorum. Krize girmeme çok az süre kaldığını bildiğim için, polisi aradım, yetişkin bir insan olduğumu ailemin beni zorla alıkoyduğunu, evlenmek istediğim kişiyle görüşmeme engel olduklarını söyledim. Polis geldikten sonra ki Annemin suratında ki o hayal kırıklığını ölene kadar unutacağımı sanmıyorum!.. Gelen polislere, ufak bir tartışma neticesi böyle bir tatsızlık oldu deyip geçiştirdikten sonra, ben kendimi sokağa attım, yaratık beni sokağın köşesinde bekliyordu, avını bekleyen yırtıcı bir hayvan gibi? Eve gidip maddeyi alıp kendime geldiğimde, yaptıklarımı düşündüm birer birer, ilk kez bu derece kendimden korktum ve iğrendim. Bağımlılık beni öyle bir hale getirmişti ki onun tesiri altında en yakınlarımı bile silip attığımı anladım, bu böyle devam edemezdi, yapmış olduğum bu iğrençlik bir dönüm noktası olmuştu hayatımda, ve uyuşturucu hayatıma girdiğinden bu yana; ilk kez bu kadar kararlı görüyordum kendimi, kriz anında ne kadar acı çekersem çekeyim, aileme sığınacaktım.
Bu kararlı halimi kaybetmeden ailemin yanına gittim, beni hemen özel bir kliniğe yatırdılar, içimde hem müthiş bir korku, hem de tekrar normale dönecek olmamın heyecanı vardı. Tam 9 gün hastanede kaldım, ilk günler de çok ama çok acılar çektim, etrafımda ki doktor ve hemşirelerden defalarca yalvararak madde istedim, hatta hastaneden kaçmaya bile çalıştım. Dördüncü günümde savaştan çıkmış bir asker gibi hissediyordum kendimi; yorgun ama başarılı! Yüzüm yavaş yavaş gülmeye başlamıştı ama tedavi için verdikleri ilaçlar çok ağır olduğu için tüm hareketlerim yavaşlıyordu, hastaneden çıktığım gün, Ailemle birlikte hiç vakit kaybetmeden Avusturya?ya gittik. Avusturya?da tam yedi ay kaldım, bu yedi ay süresince hiçbir madde kullanmadım ama bütün gençlik yıllarım İstanbul?da geçtiği için, her ne kadar ailem yanımda da olsa, bu yabancı ülkeye alışamadım. Aileme geri dönmek istediğimi, orada yapacak bir şeyler bulamadığımı söyledim, Onları ikna etmem zor olmadı, çünkü birlikte olduğumuz bu yedi aylık süre içerisinde, tam anlamıyla kurtulduğuma inanmışlardı. İstanbul?a geri döndüm.
18 YAŞIM - 5
Daha geldiğimin ilk haftasıydı, nasıl olduysa anında öğrenmişti, geri geldiğimi, evimize telefonlar etmeye başladı. Telefona, Teyzem çıktığında bile, hiç çekinmeden beni telefona çağırabiliyordu, önceleri; bir-kaç kez benimle görüşmek istediğini söyledi, ben her defasında bu isteklerini geri çevirdim ama bir yandan da bırakmış olduğum madde tekrar beynimi hiç durmadan karıştırıyordu, zira O ne zaman benimle konuşsa, bana maddeyi çağrıştırıyordu. Çünkü bu maddeyi onunla birlikte tanımıştım, beynimde madde ve O, özdeşleşmiş bir haldeydi. Baktı ki, ben görüşmek istemiyorum, son aradığında tehditler savurmaya başladı, eğer onunla görüşmeyi kabul etmezsem eve gelerek bağırıp, çağıracağını gerekirse zorla beni dışarı çıkaracağından söz etti arkasından da ekledi; köşede ki pastanede bekliyorum, diye. Biliyordum gidince kesin madde ile karşılaşacaktım, ve yine biliyordum ki; evden çıkmasam gelip rezillik çıkaracaktı. İşte bu karmaşık düşünceler içerisinde yanına gittim, avına sessizce ve sinsice yaklaşan bir yaratık gibi beni bekliyordu. Çok yumuşak bir giriş yapıp, görüşmediğimiz anlarda neler yaptığımızdan hızlıca bahsettikten sonra, her zaman ki, iğrençliğini gösterdi, ve bana uyuşturucu paketini uzattı, paketi gördüğüm anda beynim karıncalandı, hiç düşünmeden, bana çektirdiği tüm acıları bir anda göz ardı edip, O?nun ısrar etmesine bile gerek kalmadan paketi alıp pastanenin tuvaletine gidip kullandım. Bu kullanmamla birlikte, ikinci kez maddenin o iğrenç çukurunun içine yeniden girmiştim, hem de bile bile!..
Benim Avusturya?da kaldığım yedi aylık süre içerisindeyken, beraber uyuşturucu sattığı arkadaşı yakalandığı için gözü korkmuş ve bu işten para kazanamadığı için de beni tekrar maddeye çekmişti, zira; bu ikinci başlamamla birlikte maddeyi bana para karşılığı vermeye başlamıştı.
18 YAŞIM - 7
Bu sırada, ben burada yokken sokağa yeni taşınan bir genç sürekli benimle ilgileniyordu, bir gün arkadaş olmak istediğini söyledi, iyi birine benziyordu, içimde de yeni bir insanla tanışma isteği ağır bastığı için, olur dedim. Güzel bir arkadaşlığımız başladı, benim ebağımlı olduğumu bilmiyordu, ta ki; bana evlenme teklif edene kadar!.. Bu teklifi duyduğum anda hemen geri çevirdim, çünkü kocaman bir yüreği vardı, üzülsün benim yüzümden acı çeksin istemiyordum, benim çektiklerim başkasına asla bulaşmamalıydı. Bu düşünceler içerisinde olduğum için ona kötü davranmaya başladım, bağımlı bir insan ile yaşamanın zor olduğunu, benim evlenilecek bir insan olmadığımı, her fırsatta ona anlattım ama başarılı olamadım beni nasıl bir sevgiyle sevdiyse, ne kadar kötü davranırsam davranayım, beni terk etmedi. Aslında; terk etmesini de istediğim söylenemezdi, en sonunda evlendik. Benimle madde kullandığımı bile bile evlendiği için, uyuşturucu kullanmama, hiç karışmadı ama her fırsatta bırakmam için elinden gelenleri de yapıyordu ama krize girmeye başladığım anlarda çektiğim acılara O?da dayanamıyordu. Kendisi içmediği halde, Benim için defalarca çıkıp uyuşturucu madde aldı. Evet; eşim asla uyuşturucu bağımlısı olmadı ama şu anda uyuşturucu madde almak suçundan burada. Benimle; her zaman ilgilendi hatta ailemin ilgilenmediği kadar çok ilgilendi, özgürlüğünü tehlikeye atıp gidip bana uyuşturucu aldı, şimdi benim yüzümden buradayız, Onun hakkını asla ödeyemem!
Çok ama çok pişmanım, uyuşturucunun çektirdiği acıları tüm hücrelerime kadar yaşadım, tek yaşamadığım demir parmaklıkların soğuk yüzüydü, şimdi onu da yaşıyorum hem de suçu sadece beni sevmek olan kocamla birlikte!..
